YAZI TURA

 

Bugün yazı tura attım kendim için. 

Yazı gelirse yeniden yazmaya başlayacaktım. Tura gelirse hiç bir şey yapmadan oturup abur cubur yemeye devam edecektim.

Ve Yazı geldi, o sebeple şu an itibariyle yeniden yazmaya başladım. 

Kırk gündür kendimce inzivadaydım, düşündüm, sıkıldım sonra tekrar düşündüm, sürekli yemek yedim, sıcaktan bunaldım, tatile gidemedim, gidenleri izledim durdum, onlar adına sevindim kendi adıma üzüldüm.

Üzüldüm, sıkıldım, kaygılandım sonra ekonomi haberleri izledim gene kaygılandım, ailevi meselelere kaygılandım ama kimseye çaktırmadım. Klavyem ile benim aramda bir sır bu yani kimseye bir şey çaktırmamak, duygularımı belli etmemek daha doğrusu edememek...

Bu meseleyi kalemim ve klavyem iyi bilirler. Çünkü en çok onlar aracılıyla konuşurum ben.

Neyse işte bugün Yazı gelince işler değişti. İnzivadan da, sıkılmaktan da sıkıldım. Yeter yani sıkıl, daral nereye kadar değil mi?

Bu inziva meselesini gerçek bir inziva gibi düşünmeyin lütfen. Normal hayatımı sürdürüyorum, yemek yapıyor, çocuklara bakıyor, insanlarla görüşüyorum. 

Ama işte hem üretemiyorum hem de enerjim üretme eşiğini geçemiyor ve hem varoluşsal bir sıkılma hem de  dünyasal bir sıkılma şeklinde oluyor bu. Bazen olur ama bu sefer sıcakların etkisiyle ve bitmeyen bazı sorunların etkisiyle uzun sürdü sanırım.

Ha bu arada çevremde beni kahkaha atarken görmüş olanlar da olabilir çünkü o an gerçekten anda kalıp gülmüşümdür:)

Her neyse işte artık buralardayım yine. Gidip kendime bir kahve yapayım sonra da çiçekleri sulayayım...