MİNİMALİST YAŞAMIM

  Yaşamınızda birçok şey birdenbire fazla gelmeye başladı mı hiç ? Birbirine karıştı,karmaşıklaştı ve taştı mı?

  Eşyalar, yaşanmışlıklar,duygular, düşünceler, insanlar sizi yordu mu? Israrla sadeliği,rahatlığı,pratikliği ve netliği özlediğiniz dönemler oldu mu?

  Benim oldu hem de birçok kez...

  Ve minimalist yaşama geçişim böyle başladı yani şiddetli ihtiyaçtan.

  Çoğunuz biliyorsunuz,bu yaz taşınmamız gerekti ve böylece ben de fazlalıkları elemeye karar verdim. Çok büyük bir evde yaşıyorduk ve açıkcası ben bu durumdan pekte memnun değildim çünkü her seferinde ev kontrolümden çıkıyor ,temizlemekte sorun yaşıyor,eşyalarla boğuşuyor ve çok yorgun oluyordum.

  Mekanlar büyüdükçe eşyalar da büyüyor ama içindekiler ne derece mutlu oluyor bilemiyorum.

  Tam 3 ay boyunca kıyafetleri,oyuncakları,mutfak ve süs eşyalarını eleyip ayırmakla uğraştım.Hepsini gruplara ayırıp ihtiyaç sahiplerine ulaştırmak için elimden geleni yaptım.

  Dağıttım,verdim ya da bir kısmını sattım ve böylece giderek eşya sayım azalmaya başladı.

  Verdikçe,dağıttıkça,başkalarını mutlu ettikçe daha iyi hissettim kendimi. Ve az kıyafet,az oyuncak,az eşya,az halı,az koli ile yeni evimizin yolunu tuttuk.

  Eskinin yarısı kadar metrekaresi olan bu minik evde şu an yaşam çok zevkli. Eşyalarımız buraya tam uydu,çünkü ben bunun için inanılmaz bir çaba harcadım.Evin içi,konumu,sitenin bahçe ve tesisi o kadar hoş ve pratik ki sanırım istediğim sonuca ulaştım.

  Sanki bir otelde yaşıyorum her gün , sadece gerekli eşyalar var  ne eksik ne fazla. Dolayısıyla yorulmuyor,daha keyifle başlayabiliyorum güne.

  2 oda ve minik bir salonla bağlantılı mutfak ve güzel manzaralı bir balkon hemen derlenip toplanıyor temizleniyor, kendime daha çok zaman ayırmama neden oluyor.Balkonuma çıkıyor kitap okuyor kahvemi yudumluyorum .

  Zaten böyle de olması gerekmez mi? Siz de benim gibi sadelik ve minimalistlik sevenlerden misiniz?