IŞIĞINI FARK ET
Karanlıkta kaybolduğunda incecik bir ses duyarsın bazen...
İçinde bir yerlerde,
Hep bildiğin ama unuttuğun bir sezgi gibi durur orada
Bazen sancır bazen saklanır bazen haykırır o ses o his
Sen yine görmezden gelirsin
Karanlıktaki yaşamını aydınlık sandığın içindir bu
Oysa ortam öylesine loş öyle rutubetlidir ki
Ama nafile kanıksamışsındır işte her şeyi...
Sonra bir şey olur öyle aniden
Ayaklanır içindeki tüm birikmişler
Şaha kalkar o incecik sesler
Kendin ol diye haykırır sana
Sadece kendin ol!
Ne pahasına olursa olsun...
10 Yorumlar
Şiir güzelmiş, elinize sağlık.. İlk resim aniden bakınca biraz hastane röntgen filmine benzettim. :) İki yanda iki ağaç ve ortada ise biri var sanki, kadın mı desem erkek mi, sol tarafından bir çanta var, yürüyen çantalı bayan olabilir.. :) Alttaki başak resmide baharı simgeliyor, bahar geldi sayılır artık.. Şiirli uyumlu resimler.. :)
YanıtlaSilİlk fotoyu ben çekmiştim:)) Karadeniz'e gittiğimde sislerin arasındayken çekmiştim. Ortada insan yok aslında:) Beğenmenize çok sevindim
SilSil
pekii olalııım :)
YanıtlaSilolalımmm
SilBazen tek reçete bu aslında. Belki de hep... :)
YanıtlaSilBelki de hep evet haklısın:)
SilBaşkalarına öykünmelerle yürümez yaşam.. kendi olmalı insan..
YanıtlaSilEline sağlık şiir için... Resim kime ait Sevil?
Ne güzel yorumlamışsın canım teşekkürler:)
Silİlk fotoyu ben çekmiştim Karadeniz' de sis yaylasında... ikincisi anonim...
Muchas gracias por tu comentario.
YanıtlaSilTe deseo felices dias🥰
İspanyol Blogger arkadaşın yorumu yanlışlıkla silindi galiba sadece cevabım kaldı burada
Sil