HİKAYELER

 

Size de oluyor mu? Beynimin içinde ne çok çekilmemiş fotoğraf karesi var ve henüz yaşanmamış enstantaneler... Ne çok anlatamadığım ama anlatmak için can attığım hikayeler...

  Aslında her yaşadığımız andan, olaydan hikaye çıkarabiliriz hatta yazabiliriz. Benim çok sevgili rahmetli babam balkona çıkar, çatıdaki kuşlardan hikaye anlatmaya başlardı hem de ne hikayeler. Şu gri kuş beyaz kuşa küsmüş, diğeri gelmemiş, bir diğeri oradan ayrılmış...Sanırsınız pembe dizi,daha ne hikayeler ilişkiler, özgürlük ve macera temalı bir dolu hikaye anlatır dururdu ben de dinlerdim.Ben de babam gibiyim ,tek farkla o anlatmayı severdi bense yazmayı...

   Bazen de gördüklerim ve yaşadıklarımdan kaçmak isterim, unutmak, hatırlamamak...Yalnız kalmak uzaklaşmak yine de anlaşılmak ... Yazamam öyle zamanlarımda, acılarımda...Hafifleyince yaralarım gün yüzüne çıkar ve yazmaya başlarım...

   Fotoğraf çeken birisi olarak zaman zaman dünyayı Photoshop lamak isterim.Gri olan şeyleri renklendirmek ya da ağaçları mavi, gökyüzünü mor yapmayı düşünürüm...Ya da gözlerime filtre takarak dolaşmak ..bunun gibi şeyler işte...

    Sonuçta insanın kocaman ruhunu küçücük bedenine sığdırması zordur, yorar. Ama hayatın tüm bu yönleri gerçeklerden kaçış değildir bence. Farklı bakmayı istemektir ya da amuda kalkarak bakmak gibidir...

   En nihayetinde ben de herkes gibi hikâyeleri yaşar yazar ve paylaşırım ve kendimi yaşamın mucizelerine bırakırım daima. Mucizelere inanırım, her an yanı başımızdadır onlar..Rüzgar kadar yakın, bir çocuk gülüşü gibi masumdur onlar ve bir kalp atışı kadar gerçek...

   Hayatınız ve tüm hikayeleriniz sizi mucizelerle buluşturur umarım .