HATIRLIYORUM

 Herkese Merhaba

Pek çoğunuzun bildiği üzere uzun zamandır "annebebek" dergisinde yazıyorum.

Bugün sizlerle Aralık ayındaki  yazımı paylaşmak istiyorum

                                          

            HATIRLIYORUM

 

Gözlerimi kapattım az önce geçmiş günler geldi aklıma birden.

Hatırlamaya başladım eski günleri, anneliğimin ilk ve toy zamanlarını.

Sezeryanla doğum yaptığımı, canım çok yansa da seni ilk gördüğümde acı hissetmediğimi.

Sonra seni yıkamak için nasıl da panik olduğumu sürekli başkalarından yardım istediğimi.

Emzirmek için çok çaba sarf ettiğimi ve senin tam iki sene emdiğini.

Ya da ne bileyim işte ilk aşı yapıldığında çok ağladığını ve benim de senle birlikte hüngür hüngür ağladığımı.

Sonra o minik el ve ayaklarını öpmeye doyamadığımı.

Geceleri çok kere uyandığını ve benim seni emzirirken arada uyuyup kaldığımı.

Bazen çok yorgun olduğumda senin bana bakıp bir melek gibi gülümsediğini ve bundan güç aldığımı.

İlk kez yürüdüğünde sevinçten çığlık atıp sana sımsıkı sarıldığımı.

Akşamları babanla beraber oynadığınız komik oyunları ve babanın seni sürekli kameraya çektiğini.

Sonra bir akşam masada yemek yerken birdenbire bana bakıp anne deyişini ( o an kalbim duracak sanmıştım sevinçten).

Ek gıdaya geçerken ilk yoğurt yiyişini ve hiç sevmeyişini ( hala da hiç sevmezsin ).

Parkta ilk düşüşünü ve bacağındaki yarayı ya da bir gün gözüne yanlışlıkla sıktığın oda spreyini ve kendimizi acilde buluşumuzu.

Önceleri sudan korkarken sonraları tam bir su kuşuna dönüşmeni.

İlk kaleci oluşunu, ilk bisiklete binişini, tüm ilklerini…

Korkularını, heyecanlarını, üzüntülerini.

Zaman zaman benim yaptığım hataları, yanlışları, aşırı yorgun olduğum anları.

Her şeyi hatırlıyorum her şeyi.

Anneliğimle ve seninle birlikte yaşamımın nasıl ilmek ilmek örüldüğünü ve adım adım değiştiğini, şekillendiğini fark ediyorum.

Anne olmadan önceki ben yok, istesem de o kadını geri getiremem sanırım. Ama getirmek istediğimi de sanmıyorum.

Seninle birlikte şekillenen ve anlamlanan hayatımı seviyorum. Zor da olsa, kendime her zaman vakit ayıramasam da bu yeni olgun, sabırlı ve anlayışlı halimi en çok sana borçluyum.

Zaman geçip gitse de, sen artık küçük bir çocuk olmasan da yine de bazı şeyler değişmiyor.

Benim anneliğim ve senin benim çocuğum olman gerçeği hep aynı kalacak. Büyüdükçe yaşananlar değişse de, sorunlar farklılaşsa da asıl olan ve değişmeyen şey sevgimiz evet aramızdaki sevgi. İşte bu hep var olacak olan oğlum.

Hatırlayacak anılarımın olması ve bunları aktarabilmem de ayrıca güzel elbette.

O nedenle çocuğumuzla birlikte olan tüm hatıralarımıza sahip çıkalım. Hepsini kameralara, fotoğraf makinelerine kayıt edemeyiz belki ama hafızamız bunların hiçbirini unutmayacak her şeyi hatırlayacaktır eminim. Doğumdan bugüne kadar olan ve gelecekte olacak her şeyi.

Güzel anılar biriktirmeniz ve hepsini hatırlayarak gülümsemeniz dileğiyle…