BLOGLARI CANLANDIRMA PROJESİ 5

 Selam herkese.

Blogları Canlandırma Projesine ben de katıldım.

BCP Mayıs Teması " Rus Edebiyatı ya da Spor " du. Yani bu konulardan biri ya da her ikisi ile ilgili kitap, dizi, film hakkında bir paylaşım yapacaktık.

Ben de Dostoyevski' yi çok seven biri olarak yazarın en son okuduğum kitabından bahsetmek istedim.

                                               

                   BEYAZ GECELER

Bu kitabını 27 yaşında yazmış Dostoyevski.

96 sayfadan oluşan uzun,sevecen ve biraz da hüzünlü bir öykü aslında Beyaz Geceler...

Ben yıllar önce tiyatrosunu da izlemiştim, kitabını da okumuştum. Yakın zamanda da tekrar okuma isteği duydum.

Beyaz Gecenin ne olduğunu bilmeyenler için, St. Petersburg' da yılın belli aylarında güneşin neredeyse hiç batmadığı bir dönem oluyor. İşte bu döneme de Beyaz Geceler deniliyor.

Kitapta gerçekten çok yalnız olan bir adam var. Birbirinin aynı olan günlerinin birinde St. Petersburg' da gezerken Nastenka isminde ağlayan bir genç kızla karşılaşıyor. 

Nastenka kör büyükannesi ile yaşayan yalnız bir genç kız, evlerinin çatı katını kiraya verdikleri genç bir adama da aşık. Kiracı Moskova'ya giderken genç kıza mutlaka döneceğini söylüyor.

O gece ismini hiç bilemediğimiz roman kahramanı genç adam ve Nastenka uzun uzun sohbet ediyorlar ve her akşam buluşup birbirlerine hayatlarını anlatıyorlar.

Ama Nastenka'nın bir şartı var,genç adamın kendisine aşık olmamasını istiyor.

Genç kızın ağlama sebebi ise kiracı sevgilisinin şehre gelmesi ancak kendisini ziyaret etmemesi...Bu arada bizim genç tabii ki hayatında ilk defa bir kadınla bu kadar yakınlaştığı için kıza aşık oluyor .

Bir ara Nastenka sevgilisi gelmediği için bizim gence ümit vaad etse de hatta evlenmeyi bile planlasalarda ,bir anda yakışıklı sevgilisi ortaya çıkıyor ve tabii ki onunla gidiyor.

Giderken de bizim yalnız,hayalci ve de aşık gencimizin yanağına bir öpücük konduruyor. Her zaman arkadaş kalacaklarını söyleyerek gidiyor. 

Genç adam ise ona yaşatttıklarından dolayı Nastenka'ya hem minnettarlık duyuyor hem de çok üzülüyor.

Ben kitabı okurken genç adam adına üzüldüm çünkü hep bir aldanış içindeydi. Ve Nastenka onun duygularını kendi istekleri için kullandı. Ve sonu hüzünlü bir hayal kırıklığı...

Hayatta böyle değil mi bazen. Samimi olduğunu düşündüğümüz bazı durumlarda hepimiz az biraz hayal kırıklığı yaşamadık mı?

" Bir anlık mutluluk! Koskoca bir ömürde az şey mi?"

" Yüreğim konuşurken ben susmayı beceremem."

"Dostluğa hazırım,işte elim. Ama lütfen bana aşık olmayın."

Okumadıysanız mutlaka okuyun derim.