Bugün yalnızlığımı aldım karşıma konuşmak için şöyle karşılıklı.

“Anlat dedi nen var kuzum.”

“Hiççççç...”

“Anlat anlat.”

“Beni ürkütüyorsun!” dedim.

Şaşırdı.

“Benimle olmaktan memnunsun sanıyordum” diyebildi sadece gücenmiş bir tavırla.

Hassastı yalnızlığım, kırılgan ve narindi de.

“Çoğunlukla memnunum ama bazen delirecek gibi oluyorum” dedim.

“Peki devam et “ dedi merakla.

“Kendimle kalışlarım, aldanışlarım, zihnimle konuşmalarım, tükenişlerim …Her şeyi birlikte yaşadık seninle.”

“Evet iki yakın dostuz biz” dedi gururla.

“Ama” dedim. “Aması var. Biliyor musun seninle olmanın en büyük sorunu ne?”

“Ne?”

Beni tekrar etmesi çok sıkıcı bir hal almaya başlamıştı.

“Seninleyken yani yalnızlığımla baş başayken bir süre sonra kendi fikirlerimin doğruluğuna o kadar inanıyorum ki dünyada başka hiçbir ses kalmıyor. Renkler, çeşitlilikler azalıyor zamanla. Zihnim,  kişiliğim ne kadar renkli olsa da beyhude. Artık tek sesliyim çünkü. İşte bu beni tüketiyor.”

Üzüldü yüzü hüzün doldu.

“Birbirimizi sevdiğimizi sanıyordum.” dedi. Onu terk edeceğimi anlamıştı sanırım.

Bense son zamanlarda biraz sosyalleşmek arzusundaydım, bir şey demedim.

“Hey! Hem yazarken bana ihtiyaç duyuyorsun kabul et” diye de ekledi.

“Tamam kabul ediyorum sen olmasaydın üretemezdim elbette. Ama dışarıdan uyaran almak zorundayım yazmak için anla lütfen.” Dedim.

“Hem şu an yazdığın hikayede bile ben varım, hala bana laf ediyorsun.” dedi, sesi alaycıydı bu sefer.

“Laf etmiyorum dertleşiyorum tatlım seninle” dedim.

Biraz sakinleşir gibi oldu. Bazen huysuz oluyor böyle işte.

“Nerede bu hikayenin olay örgüsü, çatışması, karakterleri. Olmamış bence bu hikaye! “dedi aniden.

“Bir olay yok, çatışmada yok. Sadece sen ve ben varız. Bu da böyle bir hikaye olmaz mı, olamaz mı yani? Bazen bazı şeyler kuralına göre olmuyor, olamıyor işte. Bu hikaye de böyle kalsın.”

“Peki tamam adını” Benim Tatlı Yalnızlığım “koyarsan olur.”

“Komiksin.”

“Evet komiğimdir.”

“Dur ben bir kahve yapayım da içelim şöyle karşılıklı.” dedim pes etmiştim onunla uğraşmaktan.

“Tamam. Bir de müzik aç. Grinko’nun Valse’ si olsun, kahveyle iyi gider.” dedi, hep böyle bilmiş bir tipti zaten bir de kontrolcü.

İşte böyle…Bugün de onu terk etmek istediğimi söyleyemedim, alışmıştım yalnızlığıma hem de çok.

Çünkü o benim tatlı yalnızlığımdı, günün sonunda yanımda kalan tek şeydi.

 

 

 

25 Yorumlar

  1. Yalnızlığımız bazen en değerli şeyimiz bana göre, çok güzel bir yazı olmuş :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim beğenmenize sevindim, yalnızlığımızı sevelim :)

      Sil
  2. Yalnızlığınızı karşınıza alıp konuşmanız yerinde olmuş. Hürriyetimizin temini için, yalnızlığımızla sosyalliğimizi dengede götürmemiz gerekiyor.
    Yalnızlık iyidir demeye cesretim yok. Çünkü böyle söyleyince, bir süre sonra aleyhimize olan tertiplerin içerisinde olabilir. 🙂👏👍👋

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısınız denge işi bu, denge kaçarsa sosyal olmaktan uzaklaşıyoruz...Yalnızlık iyidir demek kolay değil zira kelimelerimiz bazen bizim aleyhimizde olabiliyor :)

      Sil
  3. Bize bizden iyi ne gelebilir ki.. Kaleminize sağlık :)

    YanıtlaSil
  4. "Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz" demiş şair. Hangi şairdi şu an aklımda değil ismi. Sosyalleşmek de artık pek kalmadı, iki yıl pandemi de olunca komşu komşuya gidemedi. Artık sosyalleşmek sosyal medyaya eşitlendi:) birbirimize emoji çiçekler, emoji kalpler gönderiyoruz ama çat kapı gelip de bir kap aşure getirmenin veya komşum çay yaptım gel demenin tadı başka:) Eline sağlık canım, çok güzeldi :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Özdemir Asaf' ın şiiriydi Ablacım :) Pandeminin yalnızlığımızdaki rolü çok büyük kesinlikle... Sosyal medyada yaşanıyor birçok şey ne yazık ki, sanalla gerçeği karıştırır olduk çoğumuz...Komşunun iyisi de iyi olur tabii hele ki aşure getiriyorsa :))

      Sil
    2. Ayrıca çok teşekkür ederim beğenmene çok sevindim Ablacım :)

      Sil
  5. Yazmak için yalnızlık şart. Diğer yandan sürekli izole olmak da ürkütücü. Tatlı bir denge iyidir. Yalnızlıkla karşılıklı kahve içiliyorsa bu denge kurulmuş demektir. Çok güzel, çok orijinal bir yazı olmuş Sevilciğim. Emeğine, yüreğine sağlık 🧿👏😍🤗

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın canım, yalnızlık iyi de izolasyon ürkütücü oluyor bir yerden sonra. Denge önemli tabii umarım ben de kurmuşumdur Sibelciğim. Beğenmene sevindim canım :)

      Sil
  6. Çoğu zaman yalnızlığı seviyorum:))) Belki de fazla alıştığımdan olabilir ama iyi geliyor bana:))) Yazıya bayıldımmmm:))) Kalemine sağlık, o kadar tatlı, güzel ve farklı bir yazı olmuş ki, okurken keyif aldım gerçekten:)))) Yazılarını okumayı özlemişim canım:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yalnızlığını sevmen ne güzel canım:) Çok artıları var tabii yalnızlığın. Çok teşekkür ederim beğenmene çok sevindim canım :)

      Sil
  7. Okuması çok keyifliydi. Bu kadar klas bir sohbet havasında olmasa da bende sık sık kendimle konuşurum. :D Kendinle konuşmanın yüksek zeka belirtisi olduğunu da okumuştum bir yerlerde. :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim klas bulmanıza sevindim :) Demek siz de kendinizle konuşuyorsunuz ne güzel. Öyle mi demek zeka belirtisiymiş :))

      Sil
  8. şeker gibi yazı olmuş :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim deepcim beğenmene çok sevindim :)

      Sil
  9. Benim yalnızlığım bayağı hırçın sizinki pek nahif, hoş bir yazı, kaleminize sağlık :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)) Benimki de bazen hırçın oluyor :) Teşekkürler beğenmenize sevindim.

      Sil
  10. Evet en iyi dinleyicimiz kesinlikle yalnızlığımız...

    YanıtlaSil
  11. Yalnızlığımızla konuşmak ve kağıda dökmek güzel bir fikir olmuş, kaleminize sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet insanı rahatlatıyor, çok teşekkür ederim:))

      Sil
  12. Bizi asla terk etmeyen 'yalnızlık' ....
    Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil