KAFE GÜNLÜKLERİ

 Evimizin çok yakınında bir kafe var oraya geldim şimdi.

En ucuzundan bir filtre kahve söyledim kendime.

Bilgisayarımı açtım ve blog yorumlarımı cevapladım.

Bloglara uğradım yorumlar yazdım.

Şimdi de bu yazıyı yazıyorum kısa öz ama ben de buralardayım dercesine.

Kafe de biraz daha oturacağım. 

Karşı masadaki genç adam bir iş görüşmesi yaptı görüntülü konuştu. Epey heyecanlıydı.

Çalışma ekonomisi mezunuydu konuşmasından öyle anladım. O kadar bağırarak konuşuyordu ki oturan herkes bu görüşmeyi tüm detayları ile dinledik. Bir mağazada çalışacak gibi görünüyordu. Umarım bu işi alır çünkü malum ekonomi herkesi etkiliyor.

Bir başka masada anneler toplantısı gibi bir şey vardı. Sanırım çocukları okuldan almadan önce burada toplanmışlardı. Benimkinin matematiği iyi, bizimkinin saçını arkadaşı çekmiş, öğretmen çok ödev veriyor gibi çeşitli serzenişler içinde konuşuyorlardı. Bazısı da her fırsatta çocuğunu övüyordu:) Bu övme hali bazı anneler için bir yaşam şekli diyebilirim ne yazık ki.

Bir çift geldi sonra. Kız erkeği terk ediyor ya da ilişkiye ince bir ayar veriyor gibiydi ama tam anlayamadım, duygusal bir şekilde kavga ediyorlardı. Bence birazdan barışırlar bana öyle geldi.

Aslında herkes ne kadar yüksek sesle konuşuyor burada onu fark ettim. Kafamı dinlemek ya da yazıma odaklanmak pek kolay olmuyor ama olsun.

Bense yine kendi sorunlarımı bir anlığına unutarak kahvemi yudumluyor ve etrafıma gülümsüyorum tüm iyi niyetimle.

Tıpkı Turgut Uyar'ın bir şiirinde dediği sekilde;

"Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum Benim dengemi bozmayınız..."